adını dahi bilmediğin kişiye aşık olmak

bir çift göz gibi duruyodu uzaktan değilmiş...

gözlerin güzelliği adı sorgulatmıyor ki.. adın önüne geçiyor gülüşü, duruşu, bakışı.. çok sonradan aklına geliyor adın ne senin yakışıklı demek. diyemiyorsun. işte o anda stalker ruh devreye giriyor. kolay gelsin canlarım, güzellerim, aşıklarım, maşuklarım...

aşk değildir o. güzelliğine tutulmadır. çayı kaç şekerli içtiğini bilmediği, tatlı bi çocuk gördüğünde vereceği tepkiyi bilmediğine nasıl aşık olur insan?

dublaj sanatçısı fatih özacun ve aydoğan temel in sesine aşık oldum ben.

aşk değil o bayim hormondur aşk olsa duramazsin

ilk görüşte aşktır.tanimadan seversin, adını bile bilmezsin ama kokusunu bilmeye çalışırsın.ismini dahi bilmediğin biriyle hayal kurmaya başladıktan sonra dünya artık daha güzel bir yer olarak görülür ama öyle değil, inanmayın aldanmayın ama ilk görüşte aşk insana bir kere rastgelir vazgeçmeyin

aşk değildir o, bir insanın dışına kapılıyorsan yani. aşk iki beden değil iki ruh arasında olmalı, onun şaşkın tavırlarına aşık olmalısın mesela ya da sana heyecanla bir şey anlatmaya çalışırken yüzüne düşen ufak bir perçemi çekmeyi unutuşuna... gece yatarken sadece seni anlayabilen biriyle olduğunu bildiğin için sevmeli insan. yoksa yok otobüs aşkıymış yok gözlerine vurulmuş bunlar hikaye. aşk olamayacak kadar değersizler aslında basit beğenileri büyütmekten başka da bir şey değil.

nickini biliyorsak :d

uzun zaman önce olmuştu bende öyle bişey. otobüs aşkıydı. şimdi ne yapıyodur kimbilir. aşk değildi ama güzeldi. bahtı güzel olsun

biraz cesareti eksik olanların yaşadıkları durum diye düşünmekten alıkoyamıyorum kendimi. o da dünyalı la elbet yol kesişir bir daha. kes önünü adını sor en kötü.

metrolarda,banliyölerde cok oluyo çıkışta risk alıp konuşmayı deneyememek ayrı bi comarlik

gülüşü dokunur yüreğine ...stabil giden hayatını birden bir heyecan kumkumasına dönüştürüverir ...onun bakışlarında ki esrarengiz kenti keşfe gidersin .hayata onun gözlerinden bakmak istersin...

platoniktir takıntıdır bir süre sonra bıktırır insanı

aşk mı dersiniz ya da başka bir şey mi fakat geçen sene yaşadım. bir ay boyunca ismini öğrenmeye çalıştım, keşke rahat bir ortamda karşılaşabilseydik, üniversite içinde ve dışında birçok kez karşılaştım, adeta büyülenmiştim. kızıl saçları, bembeyaz bir teni vardı, çok kez göz göze geldik, beni gördüğünde yüzünde oluşan ifadeden, onun da bana aşina olduğunu farkettim, ağır davranıyordum çünkü daha önce sütten dilim çok yanmıştı, bir kaybı daha göze alamadığımdan bebek adımlarıyla ilerliyordum. ve harekete koyulmaya karar verdim. bir gün fakültesini öğrendim, ertesi gün iyice takip ettim, çıkış saatine kadar şubat ayının ortasında, soğukta dersinin bitmesini bekledim, neredeyse 1,5 ay kadar zihnimi muallakta bırakmıştı, onun içimi ısıtan şirin yüzünü görebilme ihtimalim, okula hevesle gitmemi sağlıyordu. neyse saat gelip çattı bu dersten çıktı; fakat bir sorun vardı, yalnız olmadığını farkettim, yanında bir erkek vardı, hava iyice kararmıştı dağılan kalabalık başka yönlere doğru ayrışmaya başlamıştı, ben de ikisini kısa bir takibe aldım, konuşmalarını duyacak kadar yakınlarından geçmeye çalıştım ve acı gerçeği öğrendim, canımlar aşkımlar havada uçuşuyordu, neyse dedim, bunu da atlatırsın sen.. ama en çok da ismini öğrenememek koymuştu, isimsiz kaldı bende. bir sigara yakıp yoluma devam ettim.

rüyamda gördüğüm bir kıza aşık olmuştum. aylarca tekrar görebilmek için onu düşünerek uyumuştum. adını, kim olduğunu ya da neden benim rüyamda bulunduğunu bilmiyordum ama hayatımda hiçbir kimsenin konuşması, bakışı benim üzerimde o etkiyi yaratamamıştı.

aynı fakülteden birine asik olmustum adını öğrenmem 4 ayimi aldi tam konusayim cocukal yolunu bulayim dedigimde sevgilisiyle gördüm